Πως επιλέγουμε διατροφή για τα παιδιά μας;

Σε μια σχέση αλληλεπίδρασης δύο ανθρώπων μαθαίνουν και οι δύο –ο ένας από τον άλλο– και στη συνέχεια χρησιμοποιούν αυτά που έμαθαν για να μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο και να αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον τους.

Σε μια σχέση παιδιού-γονέων γίνεται το ίδιο και συνήθως έχουμε την εντύπωση ότι οι γονείς διδάσκουν το παιδί. Πως είναι δυνατόν όμως να διδάξεις έναν συμπεριφορικά ανώτερο οργανισμό;

Σωστά... Αναφέρομαι στον οργανισμό του παιδιού ως ανώτερο σε επίπεδο ενστικτώδους ανάγκης! Ο οργανισμός του συνήθως είναι αγνός από διατροφικές διαταραχές καθώς δεν έχει παρά μόνο τα ένστικτα να τον καθοδηγούν. Η διατροφική συμπεριφορά του γονέα όμως έχει διαμορφωθεί από τις εμπειρίες που έχει απορροφήσει όσα χρόνια ζει και ενώ θα ήταν σοφό να προσπαθήσει να μάθει από το παιδί του να τρώει σωστά, καταλήγει να αλλάζει τα ένστικτα του παιδιού βασιζόμενος στη δική του βιωματική εμπειρία από τον κόσμο. Ως αποτέλεσμα αυξάνονται τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας και οι διατροφικές διαταραχές. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί όταν διδάσκεις με λάθος τρόπο τη επίλυση ενός προβλήματος σε ένα άτομο που δεν γνωρίζει άλλες λύσεις; Θα καταλήξει να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη που έκανες εσύ στο παρελθόν νομίζοντας πως αυτή είναι η μοναδική επιλογή που έχει και ότι θα είναι καταδικασμένο στις όποιες συνέπειες της εφαρμογής της. 

Ένα παιδί όταν γεννιέται δεν ονομάζει τα γεύματα πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό και σνακ όπως δεν ξέρει τι είναι η σοκολάτα ή η ζάχαρη. Γνωρίζει πως πρέπει να τραφεί για να ζήσει, και το ζητάει έντονα όταν το θέλει, ενώ ξέρει πολύ καλά πως η γλυκιά γεύση είναι κάτι που μας αρέσει ενώ η πικρή όχι και τόσο κ.ο.κ.. Ο γονιός όμως θα δώσει στο παιδί ένα πιάτο φαγητό που πιθανόν να το υποχρεώσει να το καταναλώσει όλο και μάλιστα συγκεκριμένη ώρα της ημέρας… αυτή που βολεύει να φάει και ο γονιός! Εάν δεν πεινάει το παιδί και δεν θέλει να φάει; Πόσες φορές έχεις αρνηθεί στο παιδί την αφαγία που πιθανόν να επιλέγει ενσυνείδητα εκείνη την ώρα και αυτό το έχεις χαρακτηρίσει ως κάτι κακό που δεν θα έπρεπε να το κάνει; Μήπως έχεις βάλει το παιδί έστω και ακούσια σε ψυχολογική τιμωρία επειδή δεν ήθελε να φάει; Η ενοχικότητα γύρω από το φαγητό πόσο εύκολο είναι να περάσει σε έναν αγνό και παρθένο από εμπειρίες οργανισμό; Πόσο εύκολα ή δύσκολα πιστεύεις ότι διαμορφώνεται μια διατροφική διαταραχή απέναντι στο φαγητό σε μια ηλικία όπου η γνώση απορροφάται ακόμη και στη λεπτομέρεια λόγω της ακραίας προσαρμοστικής ικανότητας του παιδιού;

Πριν προσπαθήσεις να περάσεις τις συνήθειές σου σε έναν νέο οργανισμό σκέψου το πού σε έχουν οδηγήσει εσένα οι διατροφικές σου επιλογές. Η ουσία δεν είναι να μάθει το παιδί να τρώει τα πάντα, ούτε να μην μείνει νηστικό… Είναι να μην  πλησιάσει την άλλη άκρη του νήματος που λέγεται παιδική παχυσαρκία, συναισθηματικές υπερφαγίες και ό,τι άλλο υπάγεται στο φάσμα των διατροφικών διαταραχών. Μπορεί να μοιάζουμε σε πολλά με τις υπανάπτυκτες χώρες, αλλά τα παιδιά μας δεν έχουν ακόμη πρόβλημα υποσιτισμού. Όταν διδάσκουμε κάτι και κατανοήσουμε ότι είναι λάθος πρέπει να μάθουμε πρώτα ποιο είναι το σωστό και μετά να  συνεχίσουμε τη διδασκαλία.

Για να μάθει το παιδί μου να τρώει σωστά πρέπει πρώτα να βελτιώσω τη δική μου διατροφική συμπεριφορά και αντίληψη! 

Μιχάλης Κάβδας

Διαιτολόγος – Διατροφολόγος Pn1

Lead Nutritionist | Daily Nutrafit P.C.

website: michaelkavdas.com
mobile: +30 697 5224 353